Jurriaan... kan... lopen!!!

Vandaag eerst afscheid genomen van de vissen bij het hotel in Kyoto en daarna met de taxi (met belabberde chauffeur die reed alsof hij voor het eerst in Kyoto reed) naar het station, om de trein naar Takayama te nemen. Het eerste gedeelte van de reis ging per Shinkansen, oftewel supersnelle magneettrein. Dat was lekker luxe en al snel weer over omdat we moesten overstappen naar een langzame trein in Nagoya, welke ons door de bergen naar Takayama bracht. Aangezien het een mooie treinrit is door de bergen, had deze tweede trein extra grote ramen en zelfs ook aan de voorkant ramen zodat iedereen mooi van het uitzicht kon genieten. Leuk detail is dat de conducteurs in alle Japanse treinen bij elke deur een buiging naar de coupé maken. Jurriaan was ook lekker druk, ging de hele trein door en zette zowaar een stapje in de rijdende trein.

‘S middags kwamen we aan in Takayama, een klein bergdorpje. We slapen in een traditionele Japanse Ryokan, waar je op de grond slaapt en in een gedeelde Onsen, een heet bad, gaat in plaats van een douche op de eigen kamer.

Dat klinkt behelpen, al was onze Ryokan prima te doen, met matrassen om op te slapen (sommige Ryokans hebben gewoon een rieten matje) en de gedeelde Onsen was best lekker toen Jurriaan op bed lag (met een douche op de kamer moet je juist wachten totdat hij wakker is voordat je kan douchen).

Als klap op de vuurpijl begon Jurriaan spontaan te lopen in de lobby van de Ryokan toen we net aankwamen, trots dat hij was (terecht)!!!

‘S avonds gegeten in een klein barretje, was erg lekker eten, wel een beetje over priced en we waren de enige klanten, maar een aardige man die alles zelf deed in het barretje.