Port Arthur

Na de lange hike van gisteren, deden we vandaag wat rustiger aan. We reden richting Port Arthur op de Tasman Peninsula, wat volgens de Lonely Planet ook één van de highlights van Tasmanië is.

Onderweg stopten we bij Bangor Wine & Oysters voor een wijn en lunch en een paar kilometer verder stopten we bij Unzoo, een reservaat waar behalve kangoeroes en wallaby’s ook Tasmanian Devils gehouden worden.

Tasmanian Devils zijn dieren die in het wild alleen op Tasmanië voorkomen; het zijn een soort alleseters met supersterke kaken, dus geen dieren die je ’s nachts tegen wilt komen. Gelukkig hebben ze behalve sterke, scherpe kaken en een goede neus zeer slechte ogen en is hun motoriek verre van perfect.

Dit uitte zich ook bij het voeren, waar de Tasmaanse duivel aan kwam rennen bij de geur van vlees (ze kunnen eten op een kilometer afstand ruiken), maar duurde het uiteindelijk tien minuten voordat zij het eerste stukje vlees te pakken had.

Al met al een leuke ervaring, en eentje waarbij we zelf kangoeroes en wallaby’s uit onze hand konden voeren.

De avond sloten we af met een spooktocht bij de voormalig gevangenis van Port Arthur, welke een lugubere geschiedenis heeft en waar volgens de gids allerlei spookachtige dingen gebeuren. Het was een leuke tocht, maar we vermaakten ons toch wel het meest met de bijgelovige Amerikanen en Australiërs op de tour, die echt bang werden van de verhalen over spoken en geesten.